AA - Weerijs
Vandaag had ik weer een enorme drang om te roeien, en als voorbereiding op de aankomende twee-daagse, geen verkeerde training.
Ik heb gekozen voor de AA - Weerijs, die loopt vanaf Belgie, bij Wernhout Nederland inkomt, deze beek loopt dan langs Zundert, Rijsbergen naar Breda.
Ik ben er halverwege in gegaan, en naar Breda gevaren.
Ik kende deze bek van vroegen, als kind vaak op gevist, en zelf met een rubberbootje veel avonture erop beleefd.
Nu, jaren later lijkt deze beek meer op een grote sloot.
Onderweg een oase van rust, omdat deze beek voor 90% aangrenst met weilanden en akkers, en er maar sporadisch een weg overheen gaat.
Vele karpers gezien in en om de lelie en dottervelden.
Maar op een gegeven moment veranderde deze relaxte kayaktrip in een hel.
Vroeger stonden er om de paar kilometer een sluis, deze zijn weggehaald en vervangen door vistrappen.
Dit wist ik, en dat was ook de rede dat ik er vanuit ging, dat ik nu in een keer door kon varen naar Breda, zonder bij elke sluis eruit te hoeven gaan.
Maar wat blijkt: in plaats van de sluizen ligen er nu grote dammen van rotsen, en wordt als het ware omgeleid, door een lus van water door de landerijen, die dan weer voor bij de dam terug op de oorsprongkelijke beek uit komt.
Oke, geen probleem, zou het niet dat deze omleidingen (vistrappen), op z'n breeds 2 mtr zijn , en soms maar 1 mtr.
Daarbij komen nog de overhangende bomen, struiken en soms omgewaaide bomen.
Zelfs de diepte is zeer gering tot soms zelfs nul !
Dus kayak uit en lopen.
Toen ik de eerste in ging vondt ik het allemaal prachtig, das pas back to nature.
Soms zelf de peddel parralel met de kayak en plat voorover liggend, om door de kleine kreekjes heen te kunnen.
Heel leuk allemaal, totdat ik de eerste zwerm horsels om me kreeg...
Eenmaal zo'n zwerm bij je, kom je er niet meer vanaf, kwijt roeien gaat niet in zo'n kleine ondiepe kronkelende sloot, met al de hierboven beschreven hindernissen.
Op een gegeven moment was het zo erg, dat ik niet eens een complete slag met de peddel af kon maken, zonder elke keer een horzel weg te moeten slaan.
Wat woorden die het daglicht niet verdragen, hielpen me door deze hel heen.
Gestoken in gezicht, nek, hals armen en benen, bereikte ik uiteindelijk de beek weer naar deze eerste vistrap.
Hier kreeg ik weer de ruimte om de zwerm kwijt te roeien....verlost.
Bloedheet weer, en door al de frutratie brak me het zweet me langs alle kanten uit.
Terug was geen optie meer, buiten deze laatste ervaring, was ik ookal een geruime tijd onderweg.
Door dan maar....
Ik denk dat ik nog 2 of 3 van deze vistrappen op gelijke wijze doorkruist heb, vergeet niet dat een zo'n vistrap toch 15 tot 30 min varen was.
Met , gevoelsmatig, Breda op korte afstand, even aan de kant neergeploft voor bij te komen.
Uiteindelijk weer eens een weg...of nee een paar viaducten, hier kon ik er niet uit.
Een half uur hierna een bruggetje, dus en weg.
Een polderweg in het gehucht Effen, een dorpje op steenworp afstand voor Breda.
Barst maar, ik wil weg, eruit gegaan, mijn vrouw gebelt en in de berm liggend, gewacht op mijn vervoer.
Deze tocht is niet voor herhaling vatbaar, en als ik thuis kom ga ik gelijk Deet kopen (antie insectenspray)
Ik heb gekozen voor de AA - Weerijs, die loopt vanaf Belgie, bij Wernhout Nederland inkomt, deze beek loopt dan langs Zundert, Rijsbergen naar Breda.
Ik ben er halverwege in gegaan, en naar Breda gevaren.
Ik kende deze bek van vroegen, als kind vaak op gevist, en zelf met een rubberbootje veel avonture erop beleefd.
Nu, jaren later lijkt deze beek meer op een grote sloot.
Onderweg een oase van rust, omdat deze beek voor 90% aangrenst met weilanden en akkers, en er maar sporadisch een weg overheen gaat.
Vele karpers gezien in en om de lelie en dottervelden.
Maar op een gegeven moment veranderde deze relaxte kayaktrip in een hel.
Vroeger stonden er om de paar kilometer een sluis, deze zijn weggehaald en vervangen door vistrappen.
Dit wist ik, en dat was ook de rede dat ik er vanuit ging, dat ik nu in een keer door kon varen naar Breda, zonder bij elke sluis eruit te hoeven gaan.
Maar wat blijkt: in plaats van de sluizen ligen er nu grote dammen van rotsen, en wordt als het ware omgeleid, door een lus van water door de landerijen, die dan weer voor bij de dam terug op de oorsprongkelijke beek uit komt.
Oke, geen probleem, zou het niet dat deze omleidingen (vistrappen), op z'n breeds 2 mtr zijn , en soms maar 1 mtr.
Daarbij komen nog de overhangende bomen, struiken en soms omgewaaide bomen.
Zelfs de diepte is zeer gering tot soms zelfs nul !
Dus kayak uit en lopen.
Toen ik de eerste in ging vondt ik het allemaal prachtig, das pas back to nature.
Soms zelf de peddel parralel met de kayak en plat voorover liggend, om door de kleine kreekjes heen te kunnen.
Heel leuk allemaal, totdat ik de eerste zwerm horsels om me kreeg...
Eenmaal zo'n zwerm bij je, kom je er niet meer vanaf, kwijt roeien gaat niet in zo'n kleine ondiepe kronkelende sloot, met al de hierboven beschreven hindernissen.
Op een gegeven moment was het zo erg, dat ik niet eens een complete slag met de peddel af kon maken, zonder elke keer een horzel weg te moeten slaan.
Wat woorden die het daglicht niet verdragen, hielpen me door deze hel heen.
Gestoken in gezicht, nek, hals armen en benen, bereikte ik uiteindelijk de beek weer naar deze eerste vistrap.
Hier kreeg ik weer de ruimte om de zwerm kwijt te roeien....verlost.
Bloedheet weer, en door al de frutratie brak me het zweet me langs alle kanten uit.
Terug was geen optie meer, buiten deze laatste ervaring, was ik ookal een geruime tijd onderweg.
Door dan maar....
Ik denk dat ik nog 2 of 3 van deze vistrappen op gelijke wijze doorkruist heb, vergeet niet dat een zo'n vistrap toch 15 tot 30 min varen was.
Met , gevoelsmatig, Breda op korte afstand, even aan de kant neergeploft voor bij te komen.
Uiteindelijk weer eens een weg...of nee een paar viaducten, hier kon ik er niet uit.
Een half uur hierna een bruggetje, dus en weg.
Een polderweg in het gehucht Effen, een dorpje op steenworp afstand voor Breda.
Barst maar, ik wil weg, eruit gegaan, mijn vrouw gebelt en in de berm liggend, gewacht op mijn vervoer.
Deze tocht is niet voor herhaling vatbaar, en als ik thuis kom ga ik gelijk Deet kopen (antie insectenspray)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten